* Bill Clinton, 43ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και μέγας εραστής
“Now I got you, you son of the b*tch!”
~ Hillary Clinton, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και απατημένη σύζυγος, στον Bill Clinton
~ Hillary Clinton, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και απατημένη σύζυγος, στον Bill Clinton
 |
| Σκίτσο του Rollin Kirby για την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου του 1929 |
Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντέξουν αυτό το βάρος, παράλληλα με τον όλο και αυξανόμενο στρατό της και την οικονομική βοήθεια που προσφέρει στους συμμάχους της. Εδώ ισχύουν τα αθάνατα λόγια του Groucho Marx:
“Ο Χριστός πέθανε, ο Μωάμεθ πέθανε, ο Ναπολέων πέθανε κι εγώ ο ίδιος τελευταία δεν αισθάνομαι καθόλου καλά....”
“...Ας το σκεφτώ για λίγο. Ήμουν η ίδια όταν ξύπνησα σήμερα το πρωί; Σχεδόν νομίζω πως θυμάμαι ότι αισθανόμουν διαφορετική. Μα αν δεν είμαι η ίδια, τότε το επόμενο ερώτημα είναι ‘Ποια στο καλό είμαι;’ Ααα, αυτό είναι ένα μεγάλο αίνιγμα!”
~ Αλίκη - Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
~ Αλίκη - Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
Ας δούμε το άρθρο “Διάλυση της Ευροζώνης;” (“Breakup of the Eurozone?”) του Michael Hudson το οποίο και σας προτείνω:
Η εσωτερική αντίφαση (όπως θα το έθεταν οι μαρξιστές) είναι ότι η υπάρχουσα μάζα του έντοκου χρέους πρέπει να μεγαλώνει, καθώς δέχεται περισσότερο τόκο – ο οποίος επανεπενδύεται για να κερδίσει ακόμα περισσότερο τόκο. Αυτή είναι η “μαγεία” ή το “θαύμα” του ανατοκισμού. Το πρόβλημα είναι ότι η αποπληρωμή των τόκων εκτρέπει τα έσοδα από την κυκλική ροή ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση. Ο Νόμος του Say μας λεει πως οι πληρωμές από τους παραγωγούς (προς τους εργαζόμενους και τους παραγωγούς των κεφαλαιουχικών αγαθών) θα πρέπει να δαπανηθούν στο σύνολο τους για την αγορά προϊόντων και υλικών αγαθών. Στην αντίθετη περίπτωση υπάρχει σμίκρυνση της αγοράς και οι επιχειρήσεις συρρικνώνονται – με το δίκτυο του κλάδου του χρηματοοικονομικού χρέους (στμ.: δηλαδή τις τράπεζες) να φέρει το μεγαλύτερο βάρος.
Το οικονομικό σύστημα επεμβαίνει σ’ αυτή την κυκλική ροή. Το κόστος που χρησιμοποιείται για την πληρωμή των πιστωτών δεν ξοδεύεται σε προϊόντα ή υπηρεσίες. Επανεπενδύεται σε νέα δάνεια, ή σε μετοχές και ομόλογα (δηλαδή σε πάγια με τη μορφή οικονομικών και περιουσιακών απαιτήσεων στην ίδια την οικονομία), ή ολοένα και περισσότερο σε “τζογάρισμα” (ο “καπιταλισμός του καζίνο” των παραγώγων), το διεθνές carry trade (δηλαδή το αρμπιτράζ συναλλαγματικών ισοτιμιών και επιτοκίων) και άλλων οικονομικών απαιτήσεων, το σύνολο των οποίων είναι ανεξάρτητο από την οικονομία της παραγωγής και της κατανάλωσης (στμ.: από την πραγματική οικονομία).
(Μετάφραση: Αναξίμανδρος)
Ο Hudson συμπαρατάσσεται με μια μερίδα αντικαπιταλιστών οι οποίοι πιστεύουν, όπως και πολλοί άλλοι που αντιτίθενται στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη οικονομική ιλαροτραγωδία, πως η εκτύπωση περισσότερου χρήματος μπορεί να αντικαταστήσει το κεφάλαιο.
Δυστυχώς, ενώ ο Jean-Baptiste Say στον οποίο βασίζεται περιγράφει καλά τον κύκλο της πραγματικής οικονομίας, η λύση της εκτύπωσης περισσότερου χρήματος ως πανάκεια που προτείνει δεν είναι τίποτε παραπάνω από ευσεβείς πόθοι. Και εξηγώ γιατί: Αν όλοι πάνω στον πλανήτη προσπαθήσουν να λειτουργήσουν με ένα σύστημα με μηδενικά επιτόκια και μηδενικές αποταμιεύσεις, αυτό που θα συνέβαινε είναι πως το κεφάλαιο θα εξαφανιζόταν, καθώς δεν θα είχε πλέον καμία αξία. Μια από τις μορφές που παίρνει το κεφάλαιο είναι και η αποταμίευση, η οποία από την ίδια της τη φύση είναι μια πηγή κερδοφορίας που πρέπει να κερδίσει την ίδια την αξία της. Θα πρέπει λοιπόν να ανανεώνεται συνεχώς, αλλιώς θα χαθεί.
Για να καταλάβουμε καλύτερα, ας πάρουμε σαν παράδειγμα τις καταθέσεις μας στην τράπεζα: Πέρα από το επιτόκιο το οποίο υποτίθεται κερδίζουμε με το να έχουμε λεφτά σε λογαριασμό ταμιευτηρίου, έχουμε επίσης και τραπεζικά έξοδα τα οποία πρέπει να πληρώνουμε. Οι τόκοι του κεφαλαίου που τοποθετούμε στην τράπεζα θα πρέπει να καλύπτουν τα τραπεζικά έξοδα για να είναι βιώσιμος ο λογαριασμός. Αν δεν έχουμε ένα επιτόκιο καταθέσεων να κινεί τον λογαριασμό μας, τα χρήματά μας θα μειώνονται λόγω των εξόδων συντήρησης του ίδιου του λογαριασμού και στο τέλος θα χαθούν!
“Μια γάτα μπορεί να κοιτάει έναν Βασιλιά...”
“...Tο διάβασα σε ένα βιβλίο, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πού.”
~ Αλίκη – Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll – πραγματικό όνομα: Charles Lutwidge Dodgson (1865)
~ Αλίκη – Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll – πραγματικό όνομα: Charles Lutwidge Dodgson (1865)
Η επένδυση του κεφαλαίου συμβαίνει με πολλούς θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους. Αν οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αγοράσουν προϊόντα και υπηρεσίες, η επένδυση στην παραγωγή αγαθών πέφτει και το κεφάλαιο τοποθετείται αλλού. Για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αγοράσει και να συσσωρεύσει χρυσό. Αυτή τη στιγμή γύρω μας, πολλές επενδυτικές τράπεζες οι οποίες σώθηκαν σε όλο τον κόσμο από τις κυβερνήσεις εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας, επενδύουν τα κεφάλαιά τους για να συσσωρεύσουν αποθέματα σε χρυσό, κάπου στα θησαυροφυλάκια τους. Όταν συμβαίνει αυτό, η οικονομία πεθαίνει, εκτός εάν ο χρυσός χρησιμοποιηθεί σαν βάση υπολογισμού όλων των συναλλαγμάτων.
 |
"2005 Χάρρυ - Έχασε την ασφάλεια του χάρη σε ένα προϋπάρχον πρόβλημα υγείας" "2007 Λουίζ - Χρεοκόπησε στην προσπάθεια της να πληρώσει τους λογαριασμούς νοσηλείας του Χάρρυ" |
Αυτό που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι είναι πως ο χρυσός δεν αποτελεί πλέον τη βάση της οικονομίας μας, πάνω στην οποία υπολογίζεται η αξία όλων των συναλλαγμάτων. Αυτό που γινόταν από τα αρχαία χρόνια, καθώς ο χρυσός παραμένει αναλλοίωτος και δεν χάνει την γυαλάδα του ποτέ (πράγμα που τον κάνει ιδανικό σαν βάση της οικονομίας), δεν ισχύει πια. Ο νεοφιλελευθερισμός και η πυραμίδα χρέους που έχει στήσει (η οποία εμφανίζεται σαν "οικονομία") το έχει αλλάξει αυτό, κυριολεκτικά στα μουλωχτά.
Ο χρυσός έχει αποσυνδεθεί πλέον από το συνάλλαγμα, σε όλες τις οικονομίες του κόσμου. Είναι πλέον ένα ακόμα προϊόν, όπως και το πετρέλαιο, δηλαδή η ενέργεια που κινεί τον πολιτισμό μας, το οποίο μπορεί κάποιος να αγοράζει και να πουλάει.
Ως προϊόν που είναι, κανείς δεν θέλει να τον αποκτήσει και μετά να δανείσει την αξία του σε άλλους χωρίς κάποιο αντάλλαγμα. Η κατοχή του πλέον είναι μια ακόμα επένδυση και αναμένεται να αποφέρει κέρδος. Συνεπώς, σύμφωνα με την "μοντέρνα οικονομία", ο χρυσός δεν αντιπροσώπευε καλή επένδυση, μέχρι πρότινος που τον ξαναθυμήθηκαν, χάρη στα κόλπα της Goldman Sachs να ανεβάσει την χρηματιστηριακή του αξία στα ύψη. Δείτε ένα παλαιότερο άρθρο της εφημερίδας Το Βήμα: “Το μυστήριο με το χρυσάφι” για να καταλάβετε καλύτερα τη στρεβλή λογική του μοντέρνου χρηματοοικονομικού συστήματος. Σήμερα, είναι πολύ πιθανόν να μην υπάρχουν καν τα εθνικά αποθέματα χρυσού στην ΤτΕ (δηλαδή την ΙΔΙΩΤΙΚΗ τράπεζα που τον διαχειρίζεται) και να το μάθουμε κάποια στιγμή στο μέλλον.
“Παραξενότερο και παραξενότερο...”
“... φώναξε η Αλίκη (ήταν τόσο έκπληκτη, που για μια στιγμή ξέχασε πως να μιλάει σωστά αγγλικά!)”
~ Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
~ Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
 |
`Μα δεν θέλω να είμαι ανάμεσα σε τρελούς,' παρατήρησε η Αλίκη. `Ω, δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό,' είπε η Γάτα: `Είμαστε όλοι τρελοί εδώ. Εγώ είμαι τρελή. Εσύ είσαι τρελή.' `Πως ξέρεις πως είμαι τρελή;' είπε η Αλίκη. `Πρέπει να είσαι,' είπε η Γάτα, `αλλιώς δεν θα ερχόσουν εδώ.' Η Αλίκη δεν πίστεψε πως αυτό ήταν απόδειξη για αυτά που έλεγε η Γάτα. Όμως συνέχισε `Και πως ξέρεις πως εσύ είσαι τρελή;' `Καταρχήν,' είπε η Γάτα, `ένας σκύλος δεν είναι τρελός. Το δέχεσαι αυτό;' `Υποθέτω,' λέει η Αλίκη. `Οπότε,' συνέχισε η Γάτα, `όπως ξέρεις, ένας σκύλος γρυλίζει όταν θυμώνει και κουνάει την ουρά του όταν είναι χαρούμενος. Εγώ γρυλίζω όταν είμαι χαρούμενη και κουνάω την ουρά μου όταν είμαι θυμωμένη. Άρα είμαι τρελή.'" |
Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η λεγόμενη Κλασματική Τραπεζική (αν δεν γνωρίζετε γι’ αυτή, ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που την περιγράφει είναι το “Money as Debt” του Paul Grignon)
Αυτή (η κλασματική τραπεζική) είναι και το ζουμί της οικονομικής κατάρρευσης που βιώνουμε σήμερα.
Θεωρητικά υπάρχει μια αντιστοιχία ανάμεσα στα χρήματα των καταθετών και στα χρήματα που δανείζουν οι τράπεζες. Αυτή, με την αποσυσχέτιση του χρυσού από το χρήμα, επέτρεψε στις τράπεζες να δανείζουν πολλαπλάσια από όσα λεφτά έχουν στα χέρια τους. Ας πούμε 10 προς 1. Συνεπώς επετράπη στις τράπεζες να γεννούν από τον αέρα 9 Ευρώ για κάθε 1 που είχαν στην κατοχή τους, με ενέχυρο τις μελλοντικές εισπράξεις από αυτά τα δάνεια.
Αυτό στην ουσία σημαίνει πως οι τράπεζες δάνειζαν λεφτά που δεν είχαν, με ένα ψεύτικο χρήμα, που η μόνη επαφή που είχε με πραγματική αξία είναι η κρατική εγγύηση πως θα το πληρώσει.
Με την εισαγωγή της τεχνολογίας των υπολογιστών, αυτή η αναλογία μετετράπη σε μερικές χιλιάδες προς ένα! Αποτέλεσμα ήταν οι τράπεζες να μην έχουν χαρτονομίσματα στα χέρια τους, αλλά να διακινούν το χρήμα μέσω πιστωτικών καρτών, μέσω ΑΤΜ (το οποίο έχει όριο στις καθημερινές αναλήψεις), μέσω ομολόγων, μετοχών και άλλων πιο εξωτικών εφευρέσεων (βλέπε παράγωγα, CDS και λογαριασμοί συναλλαγματικών ισοτιμιών), αλλά και μέσω τραπεζικών επιταγών και επιταγών ιδιωτών.
Όμως, τα δάνεια αυτά εμπεριείχαν και τόκους. Αυτό οδηγεί σε μια παρθενογένεση δευτέρου επιπέδου από τις τράπεζες: Οι τόκοι πάνω σε χρήμα που δεν υπάρχει, οδηγούν σε νέο χρήμα που δεν υπάρχει, παρά μόνο λογιστικά. Όταν το χρήμα αυτό επανεπενδύεται δημιουργείται μια φούσκα χρέους η οποία μεγαλώνει εκθετικά.
Τώρα βρισκόμαστε στη στιγμή που η φούσκα είναι έτοιμη να σκάσει.
Και δεν μας έφτανε αυτό μόνο...
“Δεν είστε τίποτε άλλο, παρά τραπουλόχαρτα!”
~ Αλίκη - Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
Οι εποχές του εκσυγχρονισμού και της ευμάρειας του χρηματιστηρίου έχουν παρέλθει. Η περίοδος που μπορούσαμε να εισάγουμε φτηνά προϊόντα από κάθε γωνιά του κόσμου, έχει περάσει. Οι τιμές ανεβαίνουν συνεχώς και οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να παρακρατούν συναλλαγματικά αποθέματα εκτός κυκλοφορίας. Τα κέρδη των επιχειρήσεων σταδιακά μειώνονται.
 |
| Η πραγματική μορφή του τραπεζικού χρήματος |
Γιατί πέρα από την κλασματική τραπεζική, η οποία δημιουργεί αξία σε κάτι που δεν υπάρχει και τώρα βιώνουμε την έκρηξη της φούσκας της, υπάρχει ένας εξίσου μοχθηρός και καταστρεπτικός μηχανισμός ο οποίος εκτελεί τις οικονομίες του κόσμου: Η Πολιτική Μηδενικών Επιτοκίων (ΠΜΕ) , γνωστή και ως ZIRP.
Αυτό το νέοφιλελεύθερο εργαλείο ισοπέδωσης ολόκληρων κοινωνιών λειτουργεί ως εξής: Οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν στις ιδιωτικές τράπεζες με επιτόκιο 0%. Εκείνες με τη σειρά τους, δανείζουν τα κράτη με επιτόκιο 2,5%! Αυτό προσέφερε πλεονεκτήματα στα κράτη του G8, και επέτρεπε τεράστια κερδοφορία, όσο οι μισθοί παρέμεναν χαμηλοί.
Όμως βγάζει τα κράτη από την εξίσωση της παραγωγής του ίδιου τους του χρήματος, το οποίο έχει περάσει πλέον σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Ένα άλλο όπλο που έχει στα χέρια του ο νέοφιλελευθερισμός είναι η Ιδιωτικοποίηση του Κέρδους και η Κοινωνικοποίηση της Ζημίας. Αυτή την στιγμή, ο ελληνικός λαός χρωστάει ένα τιτάνιο ποσό το οποίο προήλθε κυριολεκτικά από τον αέρα! Οι ελληνικές και οι ευρωπαϊκές τράπεζες, παρόλη την τεράστια κερδοφορία που επέδειξαν στην εποχή των φτηνών δανείων, μόλις αυτή παρήλθε, υπέστησαν ζημίες. Πολλά κράτη της Ευρωζώνης, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, μετακύλησαν το κόστος της ζημίας στην ίδια την κοινωνία.
Πήραν με έναν "μαγικό" τρόπο ένα χρέος το οποίο είχαν οι τράπεζες προς τρίτους και το ενσωμάτωσαν μέσα στον κρατικό προϋπολογισμό, ως χρέος του κράτους. Ξαφνικά, οι τράπεζες που "είναι οι στυλοβάτες της ελεύθερης αγοράς και αν χρεοκοπήσουν, θα καταστραφεί η οικονομία", όπως μας έλεγαν, πήραν ένα πακτωλό χρημάτων, τα επένδυσαν εκτός χώρας, σταμάτησαν την σύναψη φτηνών δανείων, έδωσαν αυξήσεις στα στελέχη τους για την ξαφνική κερδοφορία τους και έπνιξαν την οικονομία. Ο ελληνικός λαός, χρεώθηκε, μέσα από την διαδικασία του Μνημονίου και του δανεισμού με τοκογλυφικά επιτόκια και πανωτόκια, με ένα μυθικό ποσό που δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει. Ο σκοπός ήταν η Ελλάδα να παίρνει συνεχώς δάνεια για να αποπληρώνει μόνο τους τόκους, οι οποίοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και την οδηγούν βαθύτερα μέσα στο χρέος. Τα δάνεια δεν είχαν σκοπό να βγάλουν την χώρα από την κρίση, αλλά να την βουλιάξουν πιο πολύ και μέσα από την καταστροφή να κερδίσουν κάποιοι πακτωλούς χρημάτων.
Παράλληλα, σύμφωνα με τον πρώην χρηματιστή και εχθρό του Τραπεζισμού, Max Keiser, η Federal Reserve, η ιδιωτική κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, δάνεισε με 0,01% επιτόκιο (μηδενικό επιτόκιο) κάποιες τράπεζες όπως η Deutche Bank,η JP Morgan, η Goldman Sachs, η BNP Parisbas κ.α. για να μας δανείσουν με την σειρά τους με τοκογλυφικά επιτόκια. Αν είχαν σκοπό να μας σώσουν, θα τα έδιναν κατευθείαν στην ίδια την χώρα, μέσω ευρωζώνης και όχι μέσω σύναψης τοκογλυφικών δανείων μέσω ιδιωτικών τραπεζών, από τα οποία δεν θα ξεφύγει ποτέ η Ελλάδα. Την εναλλακτική που έχουμε, την έξοδο από αυτή την παγίδα, την παρουσιάζουν ακόμα και ως σήμερα, ως "καταστροφή" και την παρούσα αδιέξοδη κατάσταση ως "σωτηρία". Η Αργεντινή σώθηκε όταν το έκανε, ενώ εμείς θα χρεοκοπήσουμε, μας λένε.
Η φρικτή αλήθεια
Το σύστημα σκοτώνει τον πληθωρισμό. Αυτό είναι και η βασική του λειτουργία. Όμως στη διαδικασία, σκοτώνει και την κοινωνία, τους εργαζόμενους, τους αδύναμους και τους εισαγόμενους παράνομους μετανάστες που χρησιμοποιούνται καθαρά σαν μέσω για να φτηνύνει το κόστος της εργασίας. Φυσικά, η λύση αυτού του προβλήματος θα σήμαινε πως πρέπει να καταλάβουμε πως αυτή είναι πραγματικά μια περίοδος κακού πληθωρισμού, χάρη στην υπερβολική δημιουργία χρέους με πολύ χαμηλά επιτόκια! Τα κράτη και οι τράπεζες λατρεύουν να συσσωρεύουν φτηνό χρέος, καθώς αυτό μαζεύεται και διευκολύνει την δημιουργία περισσότερου “χρήματος” έτσι ώστε να τοποθετηθεί σε συναλλαγματικά αποθεματικά ή να αποσυρθεί από την κυκλοφορία οδηγώντας την απόλυτη πλειοψηφία της κοινωνίας σε πραγματική λιμοκτονία!
Ναι, ο λιμός είναι ο πραγματικός φίλος των τραπεζιτών-πειρατών, οι οποίοι με τα μέσα που διαθέτουν είχαν περάσει αρχικά στις κοινωνίες την παιδιάστικη ιδέα πως τα μηδενικά επιτόκια σημαίνουν φτηνά πράγματα για όλους, καθώς το χρέος δεν κοστίζει καθόλου. Όμως το σύστημα έχει ακόμα μια εσωτερική εγκληματική αντίφαση: Δεν μπορείς να δίνεις χρήμα με μηδενικό επιτόκιο στον λαό γιατί θα το χρησιμοποιήσουν για να αγοράσουν πράγματα και θα οδηγήσουν το χρήμα σε πλήρη υποτίμηση.
Αυτό το παρανοϊκό σύστημα είναι και η βάση της παγκόσμιας οικονομικής “ανάπτυξης” από το 2008 και πέρα, που και οι ΗΠΑ και η ΕΕ το υιοθέτησαν σαν βασική τους δημοσιονομική πολιτική.
 |
| "Σήμερα είναι Πρωτομαγιά, ή τους απολύσαμε όλους;" |
Ο μόνοι τρεις τρόποι για να επιβιώσει το παλαβό αυτό σύστημα, που σίγουρα το έχουν σκεφτεί εγκέφαλοι που χρειάζονται εγκλεισμό σε ψυχιατρείο, είναι οι εξής: Καταρχάς, να πνίξει τους μισθούς και τις συντάξεις στον βαθμό που δεν θα μπορέσουν ποτέ, μα ποτέ να είναι μεγαλύτερα από τον πληθωρισμό!
Δηλαδή, κάθε χρόνο τα πράγματα θα πρέπει ακριβαίνουν, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις θα πρέπει να μειώνονται συνεχώς.
Ο δεύτερος, είναι να φύγουν στο εξωτερικό πολλοί ως μετανάστες, άρα να μειωθεί ο πληθυσμός και η κατανάλλωση στην Ελλάδα. Το κύμα εξόδου των νέων ανέργων από την χώρα είναι σίγουρα κάτι που συμφέρει το παρόν σύστημα. Αυτοί γίνονται αυτόματα πρόβλημα μιας άλλης οικονομίας (κατά προτίμηση των ΗΠΑ).
Ο τρίτος τρόπος, είναι ο πιο σκοτεινός και ανήθικος: Να εξοντωθεί φυσικά ένα μεγάλος μέρος του πληθυσμού και να βγει αυτόματα από την εξίσωση της οικονομίας.
Συνεπώς, θεωρούν πως ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού πρέπει να βγει εκτός της οικονομίας, μέσω της χρεοκοπίας, της μετανάστευσης του και της φυσικής του εξόντωσης. Αυτό θεωρούν πως θα μπορέσει να διατηρήσει το σύστημα των Μηδενικών Επιτοκίων, θα επιμηκύνει την περίοδο της καλοπέρασης της δικής τους τάξης και των υπηρετών τους (του ανώτερου 10% του πληθυσμού), θα συντηρήσει περισσότερο τα αποθέματα πετρελαίου και θα τους κρατήσει ες αεί στην εξουσία.
Αυτό είναι η αλήθεια που μας κρύβουν επιμελώς τα ΜΜΕ... Αν οι εργαζόμενοι μπορούσαν να αγοράζουν όλο και περισσότερα, με όλο και περισσότερα χρήματα, τότε αυτό θα οδηγούσε σε υπερπληθωρισμό, καθώς οι παραγωγοί θα ανέβαζαν τις τιμές λόγω αυξημένης ζήτησης. Αν όμως κάποιος δεν μπορεί να πουλήσει κάτι εύκολα, τότε οι τιμές πέφτουν λόγω χαμηλής ζήτησης. Αν όλοι μαζί προσπαθήσουν να ξεφορτωθούν τα χρήματά τους όσο γίνεται πιο γρήγορα και αρχίσουν και αγοράζουν ό,τι βλέπουν, τότε οι τιμές ανεβαίνουν.
Όταν τα δάνεια έγιναν εύκολα, τότε και η αγορά κατοικίας έγινε πιο εύκολη. Το αποτέλεσμα: Οι τιμές των ακινήτων έφτασαν στα ουράνια. Με τα φτηνά δάνεια, οι εργολάβοι άρχισαν να κτίζουν κατοικίες και καταστήματα και όταν οι επενδυτές άρχισαν να αγοράζουν ακίνητη περιουσία και μετά περισσότερη ακίνητη περιουσία, την οποία δεν μπορούσαν να συντηρήσουν, αλλά έλπιζαν πως θα μπορέσουν να πασάρουν σε άλλους, που χάρη στα φτηνά δάνεια θα τα αγοράσουν για κατοικία ή για “επένδυση” που θα τα πασάρουν παρακάτω. Όλοι επιθυμούν να γίνουν πλούσιοι γρήγορα.
Το χρέος στην ελληνική κοινωνία έχει συσσωρευτεί πάνω σε άλλο χρέος. Το χρέος από πιστωτικές κάρτες έγινε ενυπόθηκα δάνεια πάνω σε στεγαστικά δάνεια. Αυτό έχει οδηγήσει σε πληθωρισμό. Κάθε φορά όμως που τα επιτόκια ανέβαιναν, έστω και λίγο, για να αντισταθμίσουν τον πληθωρισμό, η οικονομία έπεφτε καθώς βασίζεται σε φτηνό δανεισμό και ολοένα και μικρότερη παραγωγή. Όσο αυγάτιζαν τα φτηνά δάνεια, η βιομηχανία σε όλο τον κόσμο, και στη χώρα μας, μετακόμιζε σε άλλες χώρες, καθώς οι παραγωγοί έψαχναν όλο και πιο επικερδείς τόπους παραγωγής.
“Κόψτε της το κεφάλι!”
~ Βασίλισσα Κούπα – Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
~ Βασίλισσα Κούπα – Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
Υπάρχει ένα μικρό κολπάκι που λατρεύουν όλες οι κεντρικές τράπεζες. Βάζουν ένα κατώτατο όριο στα επιτόκια δανεισμού των ιδιωτικών τραπεζών προς τα κράτη και το κοινό, κάτω από το οποίο αυτά δεν πέφτουν ποτέ. Δεν έχει σημασία πόσο χρήμα θα γεννηθεί από το πουθενά. Αυτό είναι πληθωριστικό χρήμα. Αλλά το “επιτόκιο” που συσσωρεύεται κρύβει την πραγματική φύση του πληθωρισμού, μέχρις ότου, και εδώ είναι το κόλπο, εξαχθεί από την ΤτΕ παραδείγματος χάρη, στο εξωτερικό, σε μια άλλη οικονομία. Αυτό γίνεται κυκλικά και δημιουργεί μια εσωτερική "οικονομία" ανάμεσα στις κεντρικές τράπεζες.
Επειδή αυτό γίνεται από το σύνολο των κεντρικών τραπεζών, προκαλεί μια “μικρή” παρενέργεια: Παγκόσμιο πληθωρισμό! Αυτό το μικρό “κολπάκι”, που επιτρέπει στον κ. Προβόπουλο και τους ομοίους του να απολαμβάνουν τον μισθό των € 800.000 +, για την “επιτυχία” τους ως τραπεζίτες, οδηγεί κυκλικά σε νέο πληθωρισμό.
 |
| "Κόψτε της το κεφάλι!" φωνάζει στα τραπουλόχαρτα η Βασίλισσα Κούπα |
Οι οικονομολόγοι, οι οποίοι είτε τα παίρνουν χοντρά, είτε έχουν πάθει μαζικά εγκεφαλικά όλοι μαζί, μας λένε πως αυτό “λειτουργεί” καθώς “οι επιπτώσεις δεν είναι άμεσα ορατές!” Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε περισσότερο από το παρόν και το βόλεμά τους.
Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται. Έχουμε παγκόσμιο πληθωρισμό, παντού. Έχουμε ένα τρομαχτικό χρηματοοικονομικό σύστημα απάτης, διαπλοκής και κερδοσκοπίας, το οποίο έχει καλύψει τα πάντα, και τα ίδια τα κράτη. Κι αυτό, στο μεγαλύτερο του μέρος είναι για πράγματα που δεν είναι αληθινά. Το σύστημα δεν ενδιαφέρεται για τον χρυσό, το ρύζι, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, την ξυλεία και την ενέργεια. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι τα “χαρτιά” που εκπροσωπούν τη χρηματιστηριακή αξία των παραπάνω. Οι κερδοσκόποι (δηλαδή οι τράπεζες) έχουν στήσει ένα τεράστιο παιχνίδι από το οποίο αποκομίζουν τεράστια κέρδη από παιχνίδια χειραγώγησης συναλλαγματικών αξιών. Ή από παιχνίδια αγοραπωλησίας συναλλαγματικών αξιών, ενώ δανείζονται χρήματα και τα μεταφέρουν εδώ και εκεί!
Αυτού του είδους τα παιχνίδια έχουν αναπτυχθεί σε τεράστιο βαθμό τα τελευταία 35 χρόνια και σήμερα έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο, επικρατώντας επί της πραγματικής οικονομίας. Για αυτό έχουμε αυτό τον τρελό κεκαλυμμένο πληθωρισμό να τρέχει ανεξέλεγχτος και μετακυλίεται στις κοινωνίες.
Προκαλεί έκπληξη πως ο χρυσός έχει αυξηθεί 35 φορές πάνω από τότε που οι ΗΠΑ, η παγκόσμια μονοκρατορία, εγκατέλειψε για πάντα τον κανόνα του χρυσού σαν μέσο σύγκρισης. Και αυτό, τώρα που η Goldman Sachs παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με την αξία του χρυσού, του πετρελαίου και των τροφίμων, αναμένεται να αυξηθεί ακόμα περισσότερο!
Μέχρι να εγκαταλειφθεί ο χρυσός, κανείς δεν τολμούσε να παίξει κερδοσκοπικά παιχνίδια μ’ αυτόν, με την αξία του δολαρίου ή να ποντάρει για το πόση αξία θα έχουν τα επιτόκια ή τα τρόφιμα στο μέλλον.
Ο μοιραίος άνθρωπος ήταν ο πρόεδρος Νίξον, ο οποίος κόβοντας τον Χρυσό Γόρδιο Δεσμό, επέτρεψε στο χρηματοοικονομικό σύστημα να αναδιπλωθεί και οδήγησε στην σημερινή κατάσταση.
Το σημερινό καθεστώς έχει δημιουργήσει ταυτόχρονα υπερπληθωρισμό και αρνητική υποτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας πολλών κρατών και επιχειρήσεων. Το σύστημα ZIRP τροφοδοτεί φωτιές, ενώ παγώνει τα εισοδήματα. Αυτή η κατάσταση εξαπλώνεται σε όλες τις χώρες που υιοθέτησαν την πολιτική μηδενικών επιτοκίων, δηλαδή την Ε.Ε., τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία.
Οι χειρότερες επιπτώσεις της ΠΜΕ είναι πως τα κράτη χάνουν την παραγωγική και βιομηχανική βάση τους και γενικά δεν κερδίζουν τίποτε! Ο λόγος είναι πως αυτό συμβαίνει λόγω της ανάγκης τους να σταματήσουν τον πληθωρισμό. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους σ’ αυτό το σύστημα: Είτε εξαθλιώνει κανείς τον πληθυσμό με απολύτως αντιλαϊκά μέτρα, εισάγει παράνομους μετανάστες και μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις κάτω από το όριο της φτώχιας είτε εξάγει το εργατικό του δυναμικό σε άλλες χώρες.
Η ΠΜΕ δεν φέρνει επιτυχία στις κυβερνήσεις και ευτυχία στον λαό. Καταστρέφει ολόκληρες κοινωνίες. Όλοι όσοι διακηρύττουν πως η ΠΜΕ είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα είτε είναι απατεώνες και τα έχουν πάρει είτε είναι ανόητοι και πετάνε στα σύννεφα!
Η πολιτική μηδενικών επιτοκίων είναι μια ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΑΓΙΔΑ και θα καταβροχθίσει κοινωνίες και άτομα. Είναι το χειρότερο πιθανό σύστημα διαχείρισης της εξουσίας που προέκυψε ποτέ.
Το ΔΝΤ, το οποίο εκπροσωπεί το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα και τους ληστές που το απαρτίζουν, αλλά και τις G8, τις χώρες που υιοθέτησαν την ΠΜΕ, είναι ένας επικίνδυνος οργανισμός, ο οποίος δεν βοηθάει την χώρα μας, αλλά με την πολιτική που εκφράζει κυριολεκτικά την κατασπαράζει! Είμαστε σε πόλεμο και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, γιατί νομίζουμε πως φταιμε οι ίδιοι, γιατί είμαστε “τεμπέληδες”, “διεφθαρμένοι” και “μας αξίζει ό,τι κι αν πάθουμε”. Αυτό είναι το παραμύθι που μας πουλάνε και πρέπει να το σταματήσουμε εδώ!
“Η ποινή πρώτα – Η ετυμηγορία μετά”
~ Βασίλισσα Κούπα – Οι περιπέτειες της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll (1865)
Βρισκόμαστε σε μια πρωτοφανή κρίση, όχι μόνο της οικονομίας μας, αλλά και των θεσμών μας, της κοινωνίας μας και του ίδιου του πολιτισμού μας.
Η λύση δεν είναι απλή (έξοδος από το Ευρώ και την ΕΕ). Κάθε κατεύθυνση που θα πάρουμε θα οδηγήσει σε πρωτοφανείς καταστάσεις την ελληνική κοινωνία. Θα οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή και πιθανώς σε πολέμους. Το μέλλον σε τέτοιες στιγμές είναι αβέβαιο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
 |
| "Η απληστία είναι καλή" είναι το σλόγκαν του νέοφιλελευθερισμού |
Μπροστά μας έχουμε την λαίλαπα της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης κτηνωδίας, η οποία με άρμα το χρέος έχει εξαπολυθεί για να κατακάψει ολόκληρες κοινωνίες και τη δική μας. Ο νεοφιλελευθερισμός μας κρύβει επιμελώς πως αυτή την στιγμή ζούμε στιγμές υπερπληθωρισμού, τον οποίο κρύβει επιμελώς.
Όμως, πόσο άραγε έχουν ακριβύνει τα τρόφιμα και η βενζίνη τελευταία; Θυμάστε την τελευταία φορά που γεμίζατε 1 λίτρο βενζίνης με 50 λεπτά; Πόσο έχει σήμερα; Πάει στο € 1,70 το λίτρο;
Αυτό δεν είναι κρυφός πληθωρισμός; Η αφόρητη φορολόγηση και η συνεχείς αυξήσεις στον ΦΠΑ δεν είναι κρυφός πληθωρισμός με άλλο όνομα;
Από την άλλη, αν βγούμε από το ευρώ, θα αντιμετωπίσουμε τον υπερπληθωρισμό της αναδιάρθρωσης του νέου νομίσματος. Θα ζήσουμε στιγμές του ’41 μας λένε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.
Αν δεν βγούμε από την παγίδα της φλεγόμενης και καταρρέουσας Ε.Ε., θα επιστρέψουμε στον 18ο αιώνα. Ο λιμός θα μας εξοντώσει όλους. Θα είμαστε σαν τον βάτραχο που σιγοβράζει και δεν το καταλαβαίνει, μέχρι που είναι αργά.
Υπάρχει λύση;
Ναι και είναι μια: Η μονομερής έξοδος της χώρας από την Ε.Ε., το Ευρώ και το ΔΝΤ. Το Σύνταγμά μας το επιβάλει με το άρθρο 120, παρ. 4. Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία έχει στραφεί ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών μελών της. Πρόκειται για μια ξεπουλημένη γραφειοκρατία, η οποία συμμάχησε με εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας και στράφηκε εναντίον των ίδιων των λαών της.
Επιβάλλεται η άμεση αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας, ανεξαιρέτως! Η παρούσα ηγεσία συνεργάζεται με τους εχθρούς του έθνους. Είναι απαραίτητη η σύσταση νέας κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης για την αντιμετώπιση του κύματος φωτιάς που έρχεται καταπάνω μας.
Πρέπει να διακοπεί κάθε συνεργασία με το ΔΝΤ και την Τρόϊκα, η οποία σε λίγο καιρό δεν θα υφίσταται, καθώς όλες οι χώρες της Ευρωζώνης καταρρέουν με την πολιτική της.
Επείγει επίσης η αναστροφή όλων των νόμων και της παρούσας πολιτικής που μόνο σκοπό έχουν το ξεπούλημα της χώρας μας. Επιβάλλεται η επαναφορά του Χρυσού Κανόνα (στην Β. Ελλάδα έχουμε αποθέματα χρυσού) και η έκδοση ασημένιων νομισμάτων.
 |
| "Καταστροφή" - Βασίλης Μπόττας |
Είναι απαραίτητη η άμεση αναδιάρθρωση της οικονομίας μας και κυρίως της παραγωγής τροφίμων, η οποία θα πρέπει να στηρίξει την κοινωνίας σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Επίσης, η επιβολή ξανά νέων πολιτικών υπέρ των αδυνάμων με θεσμούς όπως τα συσσίτια, τη συνεργασία με τις φαρμακευτικές εταιρίες ή την κρατικοποίησή τους και την επιβολή δασμών σε εμπορεύματα.
Είναι απαραίτητη η στήριξη της ελληνικής παραγωγής και της εναπομένουσας μικρής βιομηχανίας μας. Για πρώτη φορά έχουμε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που είναι μορφωμένο και έχει τεχνικές ικανότητες.
Πρέπει να καταλάβουμε πως σε αυτή τη χρονική στιγμή η χώρα μας είναι το μόνο όχημα που έχουμε. Η κρίση είναι παγκόσμια. Ακόμα κι αν το σκάσουμε σαν τα ποντίκια, όπως διαφημίζεται τελευταία στα ΜΜΕ (που, όπως διαβάσαμε παραπάνω, βοηθάει στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού σε μια οικονομία με ΠΜΕ, καθώς αφαιρεί καταναλωτές από αυτή), η κρίση θα μας φτάσει κάποια στιγμή. Δεν μπορούμε να τρέξουμε μακριά.
Έρχεται ο καιρός να ενωθούμε σε τοπικές κοινωνίες, να συσφίξουμε δεσμούς με την οικογένεια μας, να διασφαλίσουμε τα τρόφιμα και την θέρμανσή μας για τον χειμώνα, να οργανώσουμε τις πόλεις μας από την αρχή. Έρχεται ο καιρός να μικρύνουμε. Ο κόσμος αλλάζει...
