Αν κοιτάξουμε λίγο το παρακάτω διάγραμμα που παραθέτει το περιοδικό Der Spiegel, θα καταλάβουμε αμέσως, με μια ματιά, τι τρέχει και γιατί τα μέτρα δεν έχουν σκοπό να μας σώσουν, αλλά να μας αποτελειώσουν.
Σημειώστε δε πως ο επίσημος βαθμός της συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας είναι πλέον της τάξεως του καταστροφικού 6%. Κανένα μέτρο δεν μας σώζει πια. Μόνο η αλληλεγγύη που θα γεννήσει η πρωτοφανής καταστροφή που συντελείται στη χώρα μας.
Το χρέος προς την ΕΚΤ, τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης, το ΔΝΤ και διάφορους άλλους ημέτερους ΔΕΝ περικόπτονται! Αυτό που κόβεται είναι τα € 205 δις προς τις ελληνικές τράπεζες, τα ελληνικά ταμεία, κάποιες ευρωπαϊκές τράπεζες, ασφαλιστικές και επενδυτικά κεφάλαια και ταμεία.
Εδώ βρίσκεται και το πραγματικό ζήτημα. Τα ομόλογα που αντιστοιχούν σε αυτά τα € 205 δις, δεν είχαν καμία απολύτως αξία, ακόμα και πριν από το καλοκαίρι του ’11! Ήταν απλά άχρηστα χαρτιά, που όλοι προσπαθούσαν να πετάξουν έξω από τους ισολογισμούς τους. Η χασούρα ήταν προφανής από τότε. Αυτό που οι Μερκοζύ προσπαθούν να εξασφαλίσουν είναι τα δάνεια προς την Ελλάδα και τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ. Το μόνο που κοιτάνε είναι πως θα σωθούν οι ίδιοι και οι καριέρες τους!
Κι όμως, αγαπητοί αναγνώστες, ένα κούρεμα ύψους 60% δεν μας σώζει πλέον. Το μόνο που μας σώζει είναι η περικοπή χρέους ύψους 120% του ΑΕΠ, για να είναι βιώσιμο το χρέος. Αλλά και τότε, δεν είναι και πολύ σίγουρο πως θα επιβιώσουμε ή πως σε τρεις μήνες δεν θα χρειαστούμε και άλλα χρήματα, άλλο κούρεμα και άλλα μέτρα. Βλέπετε, όσο και να δέρνουν ένα πτώμα, αυτό δεν μπορεί να κινηθεί και να δουλέψει. Είναι νεκρό και το μόνο που κάνει είναι να μένει ακίνητο. Αυτό το πτώμα είναι η Ελλάδα.
Σαν αντιστάθμισμα σε αυτές τις εξελίξεις, βρέθηκε μια πολύ επικερδής German style μπίζνα η οποία, όπως φιλοδοξούν όσοι μετέχουν στο νέο σύστημα που στήθηκε, θα ισοσκελίσει τη χασούρα που τους προκάλεσαν οι τιποτένιοι Έλληνες. Η μπίζνα αυτή ονομάζεται αρπαγή, πειρατεία, λεηλασία κάθε λογίς πλούτου που θα βρουν στη χώρα και γίνεται πειραματικά σε βάρος των Ελλήνων, αλλά έχει αρχίσει να γίνεται και σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών. Μέχρι σήμερα γινόταν πολύ σιγά και μεθοδικά για να μην προκαλέσει αντιδράσεις. Τα πράγματα όμως επιταχύνονται δραματικά και ολοένα και περισσότεροι κατανοούν πως δεχόμαστε μια ανελέητη επίθεση.
Σε αυτή τη διαδικασία στοχοποιούνται πολλές πτυχές της υπό θυσία (σαν μια άλλη Ιφιγένεια) ελληνικής οικονομίας. Πρώτα από όλα, η αγορά συρρικνώνεται, άρα μειώνεται η κατανάλωση, συνεπώς επιτυγχάνεται αποπληθωρισμός. Όμως, ενώ ο αποπληθωρισμός είναι θεωρητικά ένα καλό πράγμα, στην περίπτωση της Ελλάδας είναι και αυτός τόσο "επιλεκτικός", όσο και η χρεωκοπία της χώρας. Τα τρόφιμα, τα καύσιμα και όλα τα είδη βασικής ανάγκης ακριβαίνουν. Η αγοραστική αξία μειώνεται κάθετα και με δραματικό τρόπο και τα γρανάζια της αγοράς έχουν σκαλώσει. Η ντόπια παραγωγή είναι κοντά στο μηδέν. Η κοινή λογική ξέρετε τί μας λέει; Πως οδεύουμε προς μια "αποπληθωριστική συντριβή" της ελληνικής οικονομίας. Όσο και να το παίζουν θεοί οι κεντρικοί σχεδιαστές της ΕΕ, τα πράγματα είναι προδιαγεγραμμένα. Και λεφτά δεν υπάρχουν για να αλλάξει η κατάσταση. Και απατώνται αν νομίζουν πως το κέντρο της Ευρώπης θα μείνει αλώβητο.
Μετά, ο επόμενος στόχος είναι οι μισθοί που έχουν χάσει ως τώρα το 30%-40% της αξίας τους και έπεται συνέχεια σύντομα. Η βίαιη φτώχεια μετατρέπει τη διαβίωση του πληθυσμού σε αμφίβολη, καθώς ακόμα και τα τρόφιμα πιθανώς να αρχίσουν να σπανίζουν.
Τέλος, στοχοποιείται ο ίδιος ο πληθυσμός της χώρας που μέσω της κοινωνικής γενοκτονίας που συντελείται βγαίνει με γοργούς ρυθμούς από το παιχνίδι της οικονομίας. Η κοινωνική γενοκτονία αφορά τον άτυπο εμφύλιο πόλεμο που έχει κηρύξει το κράτος, οι Ευρωπαίοι και διάφορες εξωθεσμικές δυνάμεις κατά του ίδιου του πληθυσμού. Αυτός συντελλείται σε πολλά επίπεδα:
Καταρχάς, εξαναγκάζοντας ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να βρεθεί εκτός του δικτύου της ΔΕΗ, είτε μέσω των τελών ακινήτων είτε μέσω της γενικής αδυναμίας του να πληρώσει (κάτι που η ΔΕΗ επιχειρεί να μας πείσει πως το χρέος απέναντί της είναι "αντικοινωνικό", άρα πρέπει να τιμωρήσει παραδειγματικά τα καταχρεωμένα νοικοκυριά διακόπτοντάς τους το ρεύμα). Χωρίς ρεύμα, ο πληθυσμός βρίσκεται εκτός πολιτικού συστήματος και σε κατάσταση αδυναμίας.
Στη συνέχεια, η κοινωνική γενοκτονία συντελείται διακόπτοντας σταδιακά τις υπηρεσίες πρόνοιας και υγείας προς τον πληθυσμό. Οι ηλικιωμένοι και οι άρρωστοι, που κοστίζουν κιόλας, βγαίνουν άμεσα από την εξίσωση, καθώς η επιβίωσή τους είναι πλέον αμφίβολη.
Η κοινωνική γενοκτονία συντελείται επίσης αφαιρώντας το εισόδημα του πληθυσμού από τα ενοίκια και οδηγώντας τον στην προλεταριοποίηση, με μοναδική πηγή εισοδήματος τους μισθούς τύπου Κίνας που εξασφαλίζουν στους "πιστωτές" τεράστια κερδοφορία. Πλέον με τα χαράτσια μέσω ΔΕΗ, τα "τέλη ενεργειακής αποδοτικότητας", τις "έκτακτες εισφορές" και οποιοδήποτε άλλο ευφάνταστο σχήμα σκεφτεί ο Βενιζέλος, οι λυσσασμένοι νεοταξίτες μετατρέπουν το κόστος κατοχής ιδιωτικής περιουσίας σε δυσβάστακτο και μόνο για λίγους. Τότε, μέσω των κατασχέσεων, το κράτος θα αποκτάει την ιδιωτική περιουσία και θα την μεταβιβάζει στους "πιστωτές". Ως γνήσια θύματα βιασμού, "εμείς τα προκαλέσαμε στον εαυτό μας" μας λένε. Και εμείς τους πιστεύουμε και γεμίζουμε ενοχές.
Πλέον το ζήτημα δεν είναι αν η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη. Όχι, το κρίσιμο ζήτημα που τίθεται πλέον είναι αν η Ελλάδα παραμείνει στην Ελλάδα. Είναι προφανές πως η διάλυση της χώρας μας είναι το αντίτιμο που πληρώνουμε για το τραγικό μέγιστο λάθος της συμμετοχής μας σε μια μεγάλη πολιτική παγίδα: Την Ευρωζώνη. Πλέον, μετά από αυτή την εμπειρία και ως αποικία της Γερμανίας, των τραπεζών και κάποιων πολυεθνικών, μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με απαισιοδοξία, γνωρίζοντας πως τα παιδιά μας είναι προορισμένα να γίνουν σκλάβοι στις γερμανικές εταιρείες ή να τροφοδοτούν με τα κορμιά τους νέους φούρνους που στήνονται.
Και αυτό που θα τα έχει οδηγήσει εκεί δεν θα είναι οι εξωτερικοί εχθροί μας, αλλά εμείς οι ίδιοι. Το κάναμε με την αδιαφορία μας, το βόλεμά μας, με την καλοπέραση και τον άκρατο εγωισμό και ατομικισμό, που έχουν γίνει το ναρκωτικό μας. Εμείς οι ίδιοι το κάνουμε αυτό στα παιδιά μας, όχι οι Μέρκελ, οι Σαρκοζύ, οι Παπαδήμοι και οι Ρόθτσιλντ του κόσμου τούτου. Εμείς το κάνουμε. Και μέχρι να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και στάσης απέναντι στη ζωή, μέχρι να σταματήσουμε να θεωρούμε την κονόμα ως την υπέρτατη αξία και το τομάρι μας σαν το μόνο πράγμα που έχει αξία, τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο απολύτως χειρότερο. Ίσως τότε, μέσα από τον πόνο, τον όλεθρο, τον θάνατο και την καταστροφή να καταλάβουμε. Αλλά τότε πιθανώς θα είναι και πολύ αργά.
