Ο Παπαδήμος, ο Βουρλούμης και οι μυστικές λέσχες

Και όλοι μαζί, με πρόεδρο τον Μάριο Μόντ και προηγουμένως με το ίδιο το αφεντικό της Goldman Sachs. Ανοιχτά και χωρίς καμία προκάλυψη.

Η αντζέντα τους; Μα φυσικά, η ίδια με της μαριονέτας τους του Γιωργάκη, που τελευταία στενοχωριέται για τους Έλληνες: 

"Το ζήτημα των καιρών μας είναι μια παγκόσμια διακυβέρνηση" 

(με αυτούς τα αφεντικά, βέβαια, αλλά αυτό δεν μας το λένε!)

Για δείτε στο βίντεο και θα καταλάβετε πως όλα μπαίνουν στη θέση τους!

Αφιερωμένο σε όλους όσους ψηφίσουν το ενιαίο κόμμα του νεοΠΑΣΟΚ/νεοΝΔ στις επερχόμενες εκλογές...

Η ψευδαίσθηση που άξιζε ένα τρισεκατομμύριο!

De Volkskrant, Amsterdam

Στις 29 Μαρτίου, οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών της ΕΕ υποστήριξαν, ότι κατάφεραν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα ποσά για να θωρακίσουν την ευρωζώνη από μια νέα κρίση.

 Όπως όμως αποδείχθηκε ότι όλα αυτά ήταν λογιστικά τεχνάσματα, που θα μπορούσε να καταρρεύσουν με την πρώτη κιόλας ένδειξη του προβλήματος.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν 1.000 δισεκατομμύρια δολάρια για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (MES), το ταμείο έκτακτης ανάγκης στο οποίο πρέπει να καταφύγει η Ισπανία και η Ιταλία σε περίπτωση που απειληθούν με χρεοκοπία.

Δεν υπάρχουν ούτε 800 ή 700 δισ. €, που είναι τα ποσά, τα οποία είχαν αναφέρει με υπερηφάνεια οι υπουργοί στη επίσημη δήλωση τους.

Αυτό που ο  De Jager και οι ευρωπαίοι ομόλογοί του είχαν αποκαλύψει είναι μια απάτη. Είναι ένας τρόπος σαν ταχυδακτυλουργία, που έκαναν με τους  αριθμούς και που υπονομεύει εξ αρχής την αξιοπιστία του Ταμείου Αρωγής, το οποίο θα αρχίσει να λειτουργεί από την 1η Ιουλίου.

Τα θεμέλια του μαθηματικού αυτού τεχνάσματος καθορίστηκαν από τους ίδιους τους αρχηγούς των κυβερνήσεων.

Το περασμένο φθινόπωρο, αποφάσισαν ότι η συνδυασμένη δανειοδοτική ικανότητα του υφιστάμενου ταμείου αρωγής [το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, EFSF, που δημιουργήθηκε το 2010] και το επόμενο που πρόκειται να δημιουργηθεί θα πρέπει να περιοριστεί  σε ένα μέγιστο ποσό των 500 δισ. ευρώ - στο χαρμόσυνο μήνυμα τους, αποφάσισαν, με ιδιαίτερη έμφαση ότι πρέπει να τεθεί ένα όριο με τον αριθμό 500.

Μπλόφα και παραλειπόμενα

Ότι υπήρχαν μόνο 300 δισ. ευρώ σαν νέο ποσό - αφού τα προηγούμενα 200 δισ. ευρώ  είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί για τη “διάσωση” της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας από τη πτώχευση - πέρασε σιωπηρά.

Τον Δεκέμβριο οι ίδιοι ηγέτες συμφώνησαν να "επανεξετάσουν" το ποσό του κοινού ταμείο – χρησιμοποιώντας την αργκό φρασεολογία των Βρυξελλών, μιλώντας  για "αύξηση". Οι χρηματοπιστωτικές αγορές, οι ΗΠΑ, ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ είχαν αντιληφθεί ότι, ακόμη και τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ νέου χρήματος,  δεν θα επαρκούσαν για να αποσοβήσουν μια στοχευμένη δράση των κερδοσκόπων, εναντίον  μίας και μόνο χώρας (την Ιταλία) από το να επεκταθεί στην υπόλοιπη ευρωζώνη.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε στη συνέχεια ένα σαφές πρόγραμμα: με την προσθήκη του ποσού από τα παλιά κεφάλαια , που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί (240 δισ. Ευρώ),  στο νέο ταμείο (MES), το ποσό θα μπορούσε να φτάσει μέχρι τα 740 δισ. ευρώ - το μωρό του ενός τρισεκατομμυρίων δολαρίων-, που θα μπορούσε να πείσει τις αγορές και να ενθαρρύνει την ΔΝΤ, προκειμένου να ενισχύσει τον αγώνα του στήθος με στήθος στήθος , ενάντια στη κρίση του ευρώ..

Κάτω από την πίεση της Γερμανίας, η πρόταση αυτή απορρίφθηκε την Παρασκευή [30 Μάρτίου]. Με ένα μαγικό ραβδί, οι ευρωπαίοι υπουργοί ¨πέταξαν” ένα ποσό ακόμα μεγαλύτερο: 800 δισ. ευρώ. Αυτό όπως αποδείχθηκε, ήταν η προσθήκη των 500 δισεκατομμυρίων που είχαν ήδη υποσχεθεί, συν τα 200 δισεκατομμύρια του δανείου από το παλαιό ταμείο, συν τα 100 δισ. ευρώ από την αρχική επείγουσα βοήθεια προς την Ελλάδα, έτσι : τα περισσεύματα, φουσκώνουν με τον καπνό και τους καθρέφτες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι υπουργοί της ευρωζώνης έχουν υποπέσει σε σφάλματα, κάνοντας περίεργες αριθμητικές πράξεις. Το  πρώην ταμείο αρωγής  βαπτίσθηκε και αυτό "ένα τρισεκατομμύριο δολάρια μωρό" κατά τη γέννηση του τον Μάιο του 2010. επρόκειτο να περιλάβει 750 τρις €  - 500 δισ. ευρώ από την ΕΕ και 250 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ. Κατά τους επόμενους μήνες, το μερίδιο της ΕΕ συρρικνώθηκε και περιορίστηκε στα  250 δισ. ευρώ ως αποτέλεσμα των πρόσθετων εγγυήσεων που απαιτούνται για να δανειστεί τα χρήματα.

Πρώτα θα έπρεπε να χρησιμεύσει ως ένα αποτρεπτικό μέτρο

Μετά από πολύ γκρίνια από τις πολιτικές ηγεσίες, οι χώρες της ευρωζώνης αποφάσισαν να αυξήσουν τη συμμετοχή τους σε 440 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι κινέζοι και τα συστήματα της χρηματοοικονομικής μόχλευσης, θα πολλαπλασίαζαν το ποσό αυτό με συντελεστή τέσσερα ή πέντε. Αλλά στη συνέχεια δεν ακούσαμε τίποτα περισσότερο για τους Κινέζους ή για τους τους μοχλούς της.

Πεντακόσια δισ. ευρώ, πρέπει όμως να πούμε, ότι είναι πολλά χρήματα για το νέο ταμείο (MES). Είναι αρκετά για να στηρίξουν τις ισπανικές τράπεζες, αν Μαδρίτη έρχεται ζητώντας τα. Αλλά εάν η ισπανική  και η ιταλική κυβέρνηση χτυπήσουν ταυτόχρονα  την πόρτα, τότε δεν θα είναι αρκετό.

Σύμφωνα με τη γνώμη των υπουργών, ο στόχος δεν είναι να χρησιμοποιηθεί το ταμείο έκτακτης ανάγκης. Είναι εκεί για να χρησιμοποιηθεί κυρίως ως αποτρεπτικό. Ωστόσο οι Υπουργοί θα ήθελαν να βγάλουν το "μεγάλο μπαζούκα» - εξ ου και η αγωνία τους  για τα "1.000 δισ. δολάρια".

Ένα τέτοιο ταμείο θα είναι αρκετά μεγάλο ώστε να αποτρέψει τις αγορές από το να σκεφθούν, έστω και για ένα δευτερόλεπτο, να ξεκινήσουν μια επίθεση ενάντια στη “ασθενέστερη αδελφή” της ευρωζώνης.

Αυτό είναι ακριβώς το κρίσιμο σημείο.  Οι κυβερνήσεις όμως,υπονομεύουν την άμυνα της ευρωζώνης, για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια.

Αναδημοσίευση από: newstrap.gr

Και τώρα μερικά διαφημιστικά μηνύματα...

Σοβαρά επεισόδια στην Περιφέρεια Πελοποννήσου

Οι αντιδράσεις των κατοίκων κατά τη διάρκεια του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου για την ιστορία με το βιοαέριο στην Αρκαδία (παραγωγή ενέργειας από βιομάζα) που βαφτίστηκε με τον γνωστό οργουελιανό τρόπο "πράσινη διαχείριση λυμμάτων" από τον Περιφερειάρχη, αλλά και οι προσβολές και η υπεροψία του μικρού πρωθυπουργού Τατούλη οδήγησαν την κατάσταση να ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Το πλήθος άρχισε να εκτοξεύει καρέκλες, τραπέζια και ποτήρια, τη στιγμή που ο μικρός πρωθυπουργός το έσκαγε από την πίσω πόρτα... Οι ιδιαίτερα βίαιες αντιδράσεις του πλήθους καταγράφησαν σε βίντεο:

Αυτό το βίντεο είναι η απάντηση της πραγματικότητας στους κρατούντες, οι οποίοι είναι προφανώς σε κατάσταση απόλυτου πανικού και στρουθοκαμηλισμού. Παρόλο που κανείς τους δε θέλει εκλογές, για να μην κουνηθεί η βάρκα της λεηλασίας, οι εκρήξεις βίας όπως η παραπάνω τους φέρνουν σε επαφή με την πραγματικότητα: Πως όσα ΜΑΤ και να έχουν, όση "νόμιμη" κρατική βία και να εξασκήσουν, από τη στιγμή που στρέφονται κατά του συνόλου της κοινωνίας, δεν έχουν την παραμικρή κοινωνική νομιμοποίηση. Το παραπάνω μας δείχνει πως το κοινωνικό συμβόλαιο έχει θρυμματιστεί και πως ο κάθε δοτός ή εκλεγμένος υπάλληλος δεν μπορεί να σταθεί πια στη θέση του.

Για να δούμε, πιστεύουν ακόμα πως οι εκλογές μπορούν να αναβληθούν μέχρι το Σεπτέμβριο; Και μην μου πείτε πως πιστεύετε ακόμα πως το πλήθος αυτό είναι εντεταλμένοι Τσιπραίοι!

Το τελευταίο σημείωμα...

Το τελευταίο σημείωμα του συνταξιούχου Δημήτρη Χριστούλα...
Χωρίς σχόλια...

Χυδαία επίδειξη δύναμης

Το λαμπρό μας μέλλον... Ας ψηφίσουμε τώρα τους ίδιους ξανά...

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Καθώς η Ελλάδα βαδίζει προς τις εκλογές χρεοκοπημένη, εξοργισμένη και μπερδεμένη, αλλά με ιλαροτραγικές επαγγελίες για ανάπτυξη, ένας απίστευτος ορυμαγδός εκβιασμών, ψευδών και επιχειρούμενων – πραγματικών ή όχι, αδιάφορο – υποσχέσεων για φθηνιάρικα ρουσφέτια πλημμυρίζει την επικαιρότητα. Στο επίκεντρο των εκβιασμών η απειλή εξόδου από το ευρώ, για την οποία η Wall Street Journal βλέπει ως πιθανό «αντιστάθμισμα» τη βεβαιότητα των Ελλήνων για την επόμενη χρεοκοπία.

Όμως τα πράγματα ποτέ δεν είναι άσπρο και μαύρο – ακόμη και όταν, στην περίπτωσή μας, η μεγάλη πλειονότητα, στις δημοσκοπήσεις, εξακολουθεί να επιθυμεί την παραμονή στην ευρωζώνη. Στην πολιτική οι εκβιασμοί, αν δεν πατάνε σε στέρεο έδαφος, είναι προβληματικοί.

Ως εκ τούτου δεν στερείται σημασίας το γεγονός ότι η ευρωζώνη δείχνει να μην πατάει καλά στα πόδια της. Ήδη στα διεθνή ΜΜΕ γίνεται λόγος για την επιστροφή της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους σε πρώτο πλάνο, αφού η «ανακούφιση» και η «ευφορία» που διαφημίζεται στην Ελλάδα από τους υποτελείς της τρόικας ουδέποτε υπήρξε – ούτε στην ευρωζώνη ούτε στις αγορές.

Ο ισχυρισμός ότι «σώθηκε» η Ελλάδα είναι καταφανώς ψευδής. Ο ισχυρισμός ότι η ευρωζώνη πήρε ανάσα από το ελληνικό «κούρεμα» είναι επίσης ψευδής. Αντιθέτως μια προσωρινή και αμφισβητούμενης σημασίας αύξηση ρευστότητας από την ΕΚΤ στις ευρωτράπεζες έδωσε μια αίσθηση προσωρινής ανακωχής, η οποία ήδη επικρίνεται από διαφορετικές πλευρές και με διαφορετικά επιχειρήματα.

Η «κατσίκα» (οι αγορές) δεν μασάει ούτε τον... ταραμά της ελληνικής διάσωσης ούτε αυτόν της θωράκισης της ευρωζώνης. Αντιθέτως δύο μεγάλα μέτωπα αναζωπυρώνονται – το ένα συνεπεία του άλλου – και απειλούν ευθέως τη σταθερότητα του ευρωσυστήματος.

Ισπανική – και όχι μόνο – απειλή

Το πρώτο μέτωπο είναι η δραματική κατάσταση της Ισπανίας, η οποία προ ημερών αναγκάστηκε, ευρισκόμενη εκτός επίσημου «μνημονίου», να αναθεωρήσει κατά πολύ τον στόχο μείωσης του ελλείμματός της προκαλώντας πανικό, ο οποίος επιχειρείται να κρυφτεί πίσω από αμήχανες δηλώσεις.

Άλλωστε η κατάσταση της οικονομίας της Ισπανίας και του τραπεζικού της συστήματος, αλλά και η κοινωνική απόγνωση, σε συνδυασμό με την προοπτική ακόμη σκληρότερης λιτότητας, συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.

Πλέον οι αγορές πιέζουν σοβαρά τα ομόλογά της, τα οποία πάντα αποτελούσαν έναν από τους πιο αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης, και συνεπώς τη Γερμανία, ώστε η ηγέτιδα της ευρωζώνης να δρομολογήσει ισχυρή στήριξη τόσο της Ισπανίας όσο και του συνόλου του ευρωπαϊκού συνεταιρισμού. Άλλωστε πληθαίνουν οι αναλύσεις μεγάλων οίκων και εντύπων οι οποίες προβλέπουν ότι πολύ σύντομα ο Ραχόι θα προσφύγει σε ένα μοντέλο... τρόικας.

Όμως η Γερμανία δεν δείχνει ότι είναι, προς το παρόν, διατεθειμένη να ικανοποιήσει το «αίτημα» των αγορών. Αντιθέτως, με εκτεταμένη χρήση της... αγαπημένης της «δημιουργικής λογιστικής», προσπαθεί να πείσει ότι προσεγγίζει τη διασφάλιση ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ για τους ευρωμηχανισμούς δανειοδότησης των αδύναμων χωρών – του προσωρινού SFSF και του μόνιμου ESM – ως τείχους προστασίας της ευρωζώνης.

Όμως το παραμύθι δεν έχει δράκο, αφού όλοι αντιλαμβάνονται ότι το πραγματικό «τείχος» είναι περίπου το μισό, ότι η Ισπανία έχει ανάγκες που δεν καλύπτονται από τους μηχανισμούς της υποτιθέμενης «στήριξης» και ότι η αποκλιμάκωση της ιταλικής κρίσης είναι προσωρινή και... εικονική – άρα η επιστροφή του «διπλού εφιάλτη» Ισπανίας και Ιταλίας είναι σαφέστατα ορατή.

Ιδιαιτέρως όταν τόσο η κάθε χώρα χωριστά όσο και οι δυο μαζί αποτελούν τον κακό δράκο της ευρωζώνης ως εκ των πραγμάτων μη διαχειρίσιμα μεγέθη.

Άλλωστε και η κυβέρνηση Μόντι φαίνεται, μετά τα πρώτα χαριεντίσματα και την ανακούφιση από την εκπαραθύρωση του Μπερλουσκόνι, σε επίπεδο δημοτικότητας να παίρνει τον δρόμο της κυβέρνησης Παπαδήμου, ενώ και τα κόμματα που τη στηρίζουν χάνουν την κοινωνική τους βάση και πλέον δείχνουν σημάδια αποσυντονισμού, όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα.

Με την Πορτογαλία μάλιστα πρώτη και την Ιρλανδία δεύτερη να συζητούν και να διαπραγματεύονται ατύπως «κούρεμα» του χρέους τους – άρα και νέα δανειοδότηση, αν ακολουθηθεί το ελληνικό μοντέλο – είναι προφανές πως οι πονοκέφαλοι της ευρωζώνης πολλαπλασιάζονται και η προοπτική της αστάθειας επανεμφανίζεται απειλητική.

Λαός... κερδοσκόπος

Το χειρότερο για την Ελλάδα είναι ότι η ίδια όχι μόνο βρίσκεται στην άθλια κατάσταση που πολλές φορές έχουμε περιγράψει, αλλά κυρίως προσπαθεί να επιτύχει ανέφικτους στόχους, με βέβαιη πλέον για τον ελληνικό λαό – και παραδεδεγμένη από τον ίδιο τον Παπαδήμο στους Financial Times – την προσφυγή σε νέο – μεγάλο – δάνειο. Αλλά και σε νέο... «κούρεμα», το οποίο ήδη προεξοφλείται από τις αγορές πριν ακόμη ολοκληρωθεί τυπικά το πρώτο «κούρεμα» και πριν ακόμη συνειδητοποιηθούν οι συνέπειές του στην εσωτερική οικονομία.

Στο εσωτερικό εξ άλλου είναι χαρακτηριστικό ότι μια σειρά δημόσιοι φορείς και ιδρύματα, όπως π.χ. τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια, που είχαν καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος, ανακαλύπτουν τώρα με καθυστέρηση (!) ότι τα αποθεματικά τους, τα οποία δεν προέρχονταν αναγκαστικά από... κρατικό χρήμα, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν κρίσιμα για την ίδια τη βιωσιμότητά τους, μετατράπηκαν σε «αναγκαστικά δάνεια» προς το Ελληνικό Δημόσιο μέσω ομολόγων τα οποία «κουρεύτηκαν».

Τώρα λοιπόν οι φορείς αυτοί και τα ιδρύματα – μπροστά στην ορατή απειλή αφανισμού τους – απειλούν με αγωγές, προσφυγές και κάθε πρόσφορο ένδικο μέσο.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι διερευνούν πότε τα λεφτά τους μετατράπηκαν σε ομόλογα, σε ποια τιμή κτήσης, αλλά και... ποιον ξεφόρτωσαν, σαν κορόιδα, λίγο πριν αποφασιστεί – ή και αφού είχε αποφασιστεί; – το «κούρεμα» του χρέους. Το οποίο, σημειωτέον, προβλήθηκε από τη συγκυβέρνηση ως μείωση του χρέους έναντι των «ιδιωτών» και των... κερδοσκόπων! Προφανώς μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανόμαστε όλοι εμείς, είτε ως γονείς, είτε ως παιδιά είτε ως ασθενείς.

Ανοιχτό στοίχημα

Ίσως το αποτέλεσμα αυτής της διερεύνησης να κάψει... γούνες στο μέλλον. Πάντως προς το παρόν έχει κάψει την ελληνική οικονομία και οδηγεί σε βέβαιη πτώχευση κάθε είδους οργανισμό δημόσιου χαρακτήρα. Ως προοίμιο της γενικής πτώχευσης των Ελλήνων, ανεξαρτήτως της επίσημης πτώχευσης του κράτους. Με ευθεία αντανάκλαση στην ποιότητα ζωής αλλά και στην ίδια τη ζωή του ελληνικού λαού. Τόσο ευθεία, ώστε η απόπειρα εξαπάτησής του να μοιάζει εντελώς ατελέσφορη.

Ανεξαρτήτως ακόμη και του εκλογικού αποτελέσματος, άλλωστε, η προεργασία της τρόικας, ώστε οι εκλογές να γίνουν με όλες τις μετέπειτα εξελίξεις και τα μέτρα συμφωνημένα εκ των προτέρων, μοιάζει με μια χυδαία επίδειξη δύναμης. Όχι μόνο προς το σύστημα εξουσίας, το οποίο αποδέχεται να εξευτελίζεται υπακούοντας σε κάθε απαίτηση, βίτσιο ή καπρίτσιο των δανειστών, αλλά και προς τον ελληνικό λαό.

Τι άλλο μπορεί να είναι το «ξεκαθάρισμα» των δανειστών ότι «αν δεν μας αρέσει το αποτέλεσμα των εκλογών, αναλαμβάνουμε εμείς την άσκηση της εξουσίας», όπως γράφει το σημερινό «Ποντίκι»;

Ο ελληνικός λαός έχει να αντισταθεί σε παρόμοιες προσβολές ενωμένος από τη δεκαετία του 1940. Όταν, τη δεκαετία του 1960, το επιχείρησε με αξιοσημείωτα καλούς όρους, μια αποστασία και μια χούντα τον έβαλαν στον γύψο.

Τώρα ο λαός αυτός είναι ένα διεθνές πειραματόζωο – το «καναρίνι» στο ορυχείο της ευρωπαϊκής κρίσης, όπως ξένα ΜΜΕ τον έχουν επιτυχημένα χαρακτηρίσει – και όλοι δοκιμάζουν τις αντοχές του χωρίς να είναι βέβαιοι για τα όριά του. Δεν ξέρω αν θα ήθελαν να τα γνωρίσουν. Δεν ξέρω επίσης αν θα ήθελε και ο ίδιος να τα αγγίξει. Το στοίχημα αυτό θα παραμένει ανοιχτό μέχρι τις «καθυστερήσεις»...

Πηγή: Εφημερίδα Ποντίκι

Οι Γερμανοί ανάβουν το πράσινο στην Ελλάδα για μονομερή διαγραφή του χρέους!

"Χρέος; Ποιό χρέος; Γιατί, είχαμε ποτέ την Ελλάδα υπό κατοχή;"

Της Υβόννης Τσιλίδου

Την προηγούμενη εβδομάδα με απόλυτη σοβαρότητα το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών διέγραψε μονομερώς το επονομαζόμενο κατοχικό χρέος του Γερμανικού Κράτους προς το Ελληνικό Κράτος, αγνοώντας ή ρίχνοντας στην κάλαθο των αχρήστων ισχύουσες Διεθνείς Δεσμεύσεις και Συμφωνίες, μη τιμώντας την υπογραφή του, την τιμή του και την αξιοπιστία του σε μιαν εποχή άκρας ευημερίας του Γερμανικού λαού, μη πιεζόμενου δηλ. από οικονομική ανάγκη, έναντι ενός λαού που πνέει τα λοίσθια και μάλιστα με δική του, γερμανική, υπαιτιότητα.

Αν και το θέμα σε επίπεδο δεοντολογίας, ηθικής τάξης και δικαίου δεν αφορά τον ελληνικό λαό, αλλά αυστηρά τον γερμανικό, ο οποίος αυτοεχρίσθη προσφάτως σε υπέρτατο αρμοστή της ηθικής τάξης έναντι των τεμπέληδων Ελλήνων. Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσαν κι αυτοί να αποκληθούν αναίσχυντοι, διότι αρνούνται να αποπληρώσουν τις καταστροφές που οι ίδιοι προκάλεσαν, αφερέγγυοι κατά συρροήν, διότι αρνούνται επί μισό και πλέον αιώνα τις οικονομικές τους υποχρεώσεις και ανέντιμοι έναντι της Διεθνούς Κοινότητας και ιδίως της Ευρωπαικής, της οποίας επιπροσθέτως φιλοδοξούν να ηγηθούν, διότι αρνούνται την ισχύ της απόφασης της Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων.
Το ηθικό ανάστημα της κυβέρνησης της Κας Μέρκελ, προαπαιτούμενο για να κάνεις τον ηγέτη και τον κήρυκα της ηθικής, έχει καταβαραθρωθεί.
Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο και για τον γερμανικό λαό και το Γερμανικό Κράτος, έννοιες τις οποίες δεν μπορεί να διασύρει μια απλή τετραετής Κυβέρνηση.

Το Γερμανικό χρέος προς την Ελλάδα από πολεμικές αποζημιώσεις, ως γνωστόν ανέρχεται στο ποσό των 108 δις ευρώ, χωρίς τους τόκους, αλλά και τις προσαυξήσεις υπερημερίας, τι υπερημερίας δηλαδή, μισός και αιώνας πέρασε.
Από το αναγκαστικό δάνειο στο οποίο μας υπέβαλλε ο κατοχικός στρατός θα πρέπει να προσθέσουμε άλλα 54 δις ευρώ, χωρίς πάλι τόκους και υπερημερίες, δηλαδή χρέος 162 δις αρχικό ποσό χωρις τόκους. Ξένος οικονομολόγος προ καιρού είχε υπολογίσει τις οφειλές της Γερμανίας προς εμάς σε συνολικό ποσό άνω των 600 δις ευρώ, παρακαλώ, ανοίγοντάς μας τα μάτια.

Το Ελληνικό Κράτος φυσικά δεν αποποιείται των νομίμων δικαιωμάτων του, όμως αν το σκεφθούμε βαθύτερα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως με όλα αυτά οι φίλοι Γερμανοί κάτι θέλουν να μας πούν, να μας δείξουν έναν δρόμο, μαςκλείνουν το μάτι για μια διευθέτηση και του δικού μας χρέους βάσει της δικής τους πρακτικής, της απορρέουσας από υψηλή επιστημονική τεχνογνωσία[ ! }. Άνευ ετέρας συζητήσεως δηλαδή, αναστολών, ενοχών και διλημμάτων θα πρέπει κι εμείς να προχωρήσουμε σε μονομερή διαγραφή του χρέους μας και για αυτόν επιπροσθέτως τον γερμανικό λόγο συν όλους τους ατράνταχτους άλλους, τους οποίους και θα συνοψίσω στον εξης ένα: το ελληνικό χρέος είναι ένα χρέος- φούσκα, ένα μη υπάρχον στην ρεαλιστική οικονομική πραγματικότητα της χώρας και του λαού.
Είναι ένα μαθηματικό μέγεθος αρνητικού προσήματος, δηλαδή υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει στα αλήθεια, υπάρχει στο παράλληλο οικονομικό σύμπαν – φούσκα της Goldman Sacks, της Deutshe Bank και όλων των συναφών Οίκων στα πλαίσια της καταλήστευσης των λαών, της άλωσής τους μέσω οικονομικών πολέμων και απειλών που μετέρχονται για την κατάργηση της ανεξαρτησίας τους και την μετέπειτα υφαρπαγή του πλούτου τους και της περιουσίας τους.
Το τοκογλυφικό κατεστημένο σε όλο του το μεγαλείο: σου δίνω με το στανιό δάνεια μαγειρεύοντας στοιχεία, τα οποία κατά 80% παίρνω πίσω για αποπληρωμή των τόκων και συγχρόνως σου κατάσχω τμηματικά την δημόσια περιουσία και πλούτο σου, γιατί αδυνατείς να αποπληρώσεις, αφού σε έχω αφαιμάξει ποικιλοτρόπως και στερήσει από κάθε αναπτυξιακή προοπτική μέσω της τοπικής πολιτικής σπείρας, των μονίμως παραπλανούντων ΜΜΕ και ετέρων αξιοπίστων εξωκοινοβουλευτικών συνεργατών τους οποίους και επιβάλλω ως Υπουργούς Οικονομικών.
Επιπροσθέτως σε δένω φιόγκο και με το αποικιοκρατικό Αγγλικό Δίκαιο, έτσι για να μην διανοηθείς να κουνήσεις ούτε βλέφαρο. Έναντι αυτού του ομολογουμένως άψογα οργανωμένου συστήματος μία λύση υπάρχει, η Μεγαλεξάνδρεια : το κόψιμο του Γόρδιου δεσμού, δηλ. διαγραφή του χρέους και εμείς τελειώσαμε, κι άσε τους άλλους να τρέχουν. Άσε που μας υποβάλλουν τη λύση διακριτικά και φιλικά οι Γερμανοί με τα πεπραγμένα τους.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους